Jaki jest najbardziej skuteczny sposób na usunięcie kurzajek?

Kurzajki są nieszkodliwymi, nienowotworowymi naroślami, które mogą pojawić się u każdego w każdym wieku i mogą pojawić się w dowolnym miejscu na ciele. Usuwanie kurzajek może Cię zainteresować, gdy jeden z wielu typów wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV) wejdzie w kontakt ze skórą i spowoduje infekcję. Dobra wiadomość jest taka, że istnieje wiele skutecznych opcji leczenia usuwania kurzajek.
Co powinieneś wiedzieć zanim zdecydujesz się na usuwanie kurzajek?
Wirus HPV powoduje kurzajki, które są zwykle szorstkie i w kolorze skóry, ale mogą być również ciemnobrązowe lub szare, gładkie i płaskie. Najczęstszy rodzaj kurzajek występuje zwykle na palcach, wokół paznokci i na grzbietach dłoni. Kurzajki stóp często pojawiają się na podeszwach i mogą być bolesne.
Kurzajki płaskie są mniejsze i gładsze – często rosną w dużych grupach jednocześnie. Nitkowate – często atakują nos, powieki lub obszar twarzy i wyglądają jak długie nitki. Kurzajki są szczególnie częste w obszarach uszkodzonej skóry, ponieważ wirus może łatwo dostać się do jej górnej warstwy. Najlepszą ochroną przed kurzajkami jest regularne mycie rąk, utrzymywanie skóry zdrowej i nawilżonej, aby nie pękała i nie krwawiła.
Jak można usunąć kurzajki?
Leki dostępne bez recepty mogą skutecznie pomóc pozbyć się niektórych rodzajów kurzajek, ale nie wszystkich. W przypadku tych, które są zbyt uparte, aby można je było zlikwidować z zastosowaniem środków bez recepty, warto zgłosić się do specjalisty. Dermatolog może wykonać usuwanie kurzajek w swoim gabinecie.
Istnieje wiele skutecznych metod – w tym jedną z najpopularniejszych jest krioterapia. Krioterapia, zwana również kriochirurgią, to prosta, nieinwazyjna procedura, która wykorzystuje ciekły azot do zamrażania i niszczenia kurzajek. Ciekły azot nakłada się na kurzajkę wacikiem, szybko zamrażając tkankę. Gdy tkanka powoli się rozmraża, kurzajka jest niszczona na poziomie komórkowym. Po zamrożeniu dotknięty obszar może tworzyć pęcherze i strupy przed wygojeniem w ciągu trzech do sześciu tygodni.